De zon schijnt over de atletiekbaan. Vogels fluiten en het groene blad ontluikt. Jan in een mooi in het oogspringend TeamNL outfit. Slank als een den. Al 25 jaar is hij actief op hoog niveau in de atletiekwereld. De authentieke Drent was ooit een actieve badmintonner. ‘Een fijne sport’, benadrukt Jan. ‘Ik speelde in competitieverband.’ Een ski ongeluk maakte daar een einde aan. ‘Ik heb door een val de schouderkom geblesseerd en dat is niet goed hersteld. Een operatie was een te groot risico. Omdat vanaf dat moment de arm vaak uit de kom vloog, heb ik het badmintonnen vaarwel moeten zeggen.’

Nederlandse kampioenschappen
Zijn zoon zat op dat moment in de atletiekwereld. Een tienkamper en niet onverdienstelijk. Samen toerden vader en zoon door het land. En daar ontstond op 55 jarige leeftijd voor Jan de liefde. De basis werd gelegd. Jan: ’Ik ben in Assen samen met een vriend aan de gang gegaan. We hadden een mooi ploegje daar en een geweldige trainer, die ons alle facetten van de atletieksport heeft bijgebracht. Dat hebben we vijf jaar lang gedaan.’ Zijn trainer adviseerde Jan om wedstrijden te gaan lopen. ‘Op mijn 60ste heb ik toen meegedaan aan de Nederlandse kampioenschappen. Daar werd ik tweede op de 100 meter. Dat beviel me wel.’ Jan wilde dus meer. ‘Met mijn trainer hebben we daar speciale aandacht aan besteed. Hij is helaas vroeg overleden en zo viel ook ons groepje uit elkaar.’ Jan staart kort voor zich uit. ‘De lol was er af’, vervolgt hij, ‘de chemie was weg en het niveau daalde. Zo ben ik eigenlijk bij Groningen Atletiek terechtgekomen.’

Onverzettelijke drive
Bij GA bloeide Jan verder op. De 100 meter sprint is zijn favoriete tak van sport. ‘Voor mij is het de kick om op deze leeftijd nog zo te kunnen presteren. Als ik dan zo om me heen kijk, vind ik mezelf een bofkont. Dat gevoel is ook de stimulans om het te blijven doen.’ Die instelling maakt het ook mogelijk om te kijken naar de toekomst. Jan is daar nuchter over zoals een Drent betaamt. Jan: ‘Zolang mijn lichaam me niet in de steek laat, wil ik dit blijven doen. Ben wel een doorzetter. Zolang ik nog zo presteren kan en niet op NK’s en WK’s op een tiende plaats terecht kom, zolang heb ik er nog zin in.’ Jan doet er ook wel het een ander voor. Wekelijks 2 keer fitnes, 2 keer per week training en stukken op de mountainbike. Het lijf blijft zo in topconditie. En de resultaten laten dat ook zien. Een onverzettelijke drive houdt hem in balans. Het is niet altijd even gemakkelijk zegt Jan eerlijk, maar hij gaat er gewoon voor. Kwestie van karakter.

Niet goedkoop
Jan werkt heel wat af op sportgebied. De laatste keer was in Torun in Polen, waar hij tijdens de WK tweede werd op de 60 meter sprint in een tijd van 9.15. En daarvoor het brons bij het verspringen met 4.31 meter. Vorig jaar stond het Nederlands record op de 100 meter sprint in de kijker tijdens de wedstrijden op de atletiekbaan in het Stadspark. Dat werd 14,59 seconden. Echter een windvlaag speelt hem parten. Tijd afgekeurd. Dus die poging staat er ongetwijfeld weer aan te komen. De Master is supertrots op zijn overwinningen. Hij heeft inmiddels 10 persoonlijke records op zijn naam staan. Jan reist heel wat af binnen Europa. Alles komt bijna uit eigen portemonnee. En dat is zeker niet goedkoop. ‘Anders was ik als een globetrotter de wereld rondgegaan’, zegt hij vol vertrouwen.

Geen elektrische fiets
Bij een goede sportbeleving hoort ook een gezonde lifestyle. Jan is zich dat zeer bewust. ‘Ik heb nooit gerookt en ben ook niet echt een drinker. Ja, een biertje op zijn tijd, maar daar blijft het dan ook bij. En wat betreft eten, gewoon normaal doen.’ Een elektrische fiets vind je niet in huize Ties en als het kan laat hij ook de auto staan. Het maakt allemaal het verschil. Qua blessures heeft Jan wel veel geluk. Niet vaak heeft hij iets. ‘Even afkloppen’, zegt hij. ‘Natuurlijk merk je dat je ouder wordt en verschijnen er soms pijntjes. Het is voor mij een waarschuwing om daar alert op te zijn en er naar te handelen. Laatst op de training merkte ik bij het sprinten wat pijn in mijn been. Heb toen de sprint in overleg met de trainer even niet gedaan. Waarom zou je de boel onnodig forceren.’ Jan ten voeten uit. Blakend van zelfvertrouwen, Een man met een ijzeren discipline en ondanks successen gewoon gebleven.